تا کنون هدف از احداث نیروگاه صرفا تولید برق بوده است اما چنانچه نیروگاهی طراحی شود که سوخت را دریافت و با احتراق ناقص آن ضمن تولید انرژی برق، گاز co یاco2را از دودکش خارج نماید این امکان فراهم خواهد شد که با ترکیب این گاز ها و گاز هیدروژن گاز سنتز تولید نمود گاز سنتز پایه صنعت پالایش و پتروشیمی است با استفاده از آن انواع محصولات پالایشی و پتروشیمی و شیمیایی تولید می شوند.با گاز سنتز می توان بنزین، گازوئیل، متانول، زایلن، الفین( اتیلن و پروپیلن) تولید نمود. زمانی که میزان اکسیژن ورودی به محفظه احتراق نیروگاه کم باشد بجای گازco2 گاز co از دودکش نیروگاه خارج خواهد شد. با توجه به اینکه سوخت گاز طبیعی یا سایر سوخت های هیدروکربنی دارای هیدروژن و کربن می باشند با سوختن ناقص آنها، بر اساس طراحی نیروگاه co تولید و از دودکش نیروگاه خارج می گردد برای افزایش خلوص co احتمالا بتوان اکسیژن را به نسبت معینی با گاز طبیعی مخلوط و وارد محفظه احتراق نمود. اکسیژن مورد نیاز در این طرح از الکترولیز آب بدست می آید. هدف اصلی از الکترولیز آب تولید هیدروژن است اما در فرآیند الکترولیز، میزان وزنی بسیار بیشتری(حدود 6 برابر) اکسیژن نیز تولید می شود. در صورت نیاز، بخشی از برق تولیدی نیروگاه جهت الکترولیز آب و تولید هیدروژن و اکسیژن مورد استفاده قرار می گیرد. با پیشرفت های حاصله و تکنولوژی های جدید هزینه الکترولیز آب جهت تولید یک کیلوگرم هیدروژن به حدود دو دلار خواهد رسید در حال حاضر برای الکترولیز آب جهت تولید یک کیلو گرم هیدروژن حدود 50 کیلو وات برق نیاز است که با تکنولوژی های جدید در آینده این هزینه تا ۵۰٪ کاهش خواهد یافت. در این طرح الکترولیز آب عمدتا از طریق برق تولیدی در نیروگاه خورشیدی و سیکل ترکیبی انجام خواهد شد. چنانچه احتراق کامل انجام شود خروجی دودکش نیروگاه CO2 خواهد شد که موارد استفاده متعدد دارد و خصوصا جهت تزریق به میادین نفت به منظور ازدیاد برداشت مورد استفاده قرار می گیرد. با تزریق هر تن CO2 به میادین نفت می توان یک تن نفت بیشتری تولید کرد . در حال حاضر هزینه سرمایه گذاری ثابت جدا سازی هر تن co2 از استک نیروگاه و واحدهای پتروشیمی به حدود ۲۰۰ دلار می سد. یک نیروگاه با ظرفیت هزار مگاوات ساعت سالانه سه میلیارد متر مکعب معادل حدود۲.۷میلیون تن گاز مصرف می کند و در صورتی که صرفا اکسیژن استفاده کند با سوختن کامل گاز حدود ۷.۵میلیون تنco2 تولید می کند. باتزریق این میزان co2به چاه های نفت می توان ۷.۵میلیون تن نفت بیشتری تولید کرد(معادل ۴۶میلیون بشکه) که ارزش آن با نفت ۶۵ دلاری برابر ۳میلیارد دلار می شود. چنانچه این طرح عملیاتی شود در نوع خود انقلابی در صنعت نفت و پتروشیمی و نیروگاهی به وقوع خواهد پیوست. در این طرح یک نیروگاه گازی یک گیگاواتی سالانه حدود ۷.۵میلیون تنco2 با خلوص 99درصد تولید می شود برای تحقق این طرح نیاز به سالانه حدود۸میلیون تن اکسیژن به عنوان جایگزین هوای محفظه احتراق می باشد. با تولید هر کیلو گرم هیدروژن حدود شش کیلوگرم اکسیژن تولید می شود لذا چنانچه در طرحی سالانه 350 هزار تن هیدروژن تولید شود در کنار آن سالانه 2.1میلیون تن اکسیژن تولید خواهد شد. چنانچه مصرف برق برای تولید هر کیلو گرم هیدروژن به 30 کیلووات ساعت برسد، با یک نیروگاه با ظرفیت هزارمگاوات ساعت می تواند سالانه 1.7 میلیون تن اکسیژن و 300هزار تن هیدروژن تولید کرد.
ارزش هر تن هیدروژن حدود دو هزار دلار است. با یک تن هیدروژن می توان 6 تن آمونیاک تولید نمود
چنانچه 5 نیروگاه هزار مگاواتی در حاشیه سواحل خوزستان احداث شود. و برق حاصله جهت الکترولیز آب مورد استفاده قرار گیرد از هیدروژن آن جهت تولید آمونیاک و سایر محصولات پتروشیمی استفاده خواهد شد و از بخار مازاد برای شیرین سازی آب دریا استفاده می شود . ازاکسیژن خروجی الکترولایزر جهت تولید co2 با خلوص حدود 99 درصد به منظور استفاده در صنعت پتروشیمی یا جهت تزریق به میادین نفت استفاده بعمل خواهد آمد.
در ساعت های پیک مصرف شبکه برق سراسری می توان ظرفیت واحد های تولیدی را به 40 درصد رسانید و 60درصد برق تولیدی را با قیمت مناسب به شبکه سراسری تزریق نمود. مزیت اکسیژن نسبت به هیدروژن در ذخیره سازی آسان آن است. اکسیژن را می توان در مخازن فلزی بزرگ ذخیره سازی کرد و هزینه ذخیره سازی و نگهداری آن برای زمان هایی که کسری تولید وجود دارد، نسبتا پائین است. با تعریف کاربرد جدید برای اکسیژن، هزینه تولید هیدروژن با توزیع هزینه ها بین اکسیژن و هیدروژن کاهش خواهد یافت.
اجرای طرح فوق نتایج بسیار ارزشمندی به دنبال دارد که عبارتند از:
- تولید هیدروژن مورد نیاز واحد های تولید آمونیاک و هیدروژن مورد نیاز جهت تولید گاز سنتز CO+H
- تولید هیدروژن به عنوان سوخت خودروها و هواپیماها
- تولید گاز Co2با خلوص بالا جهت تزریق به چاهای نفت و گاز
- جلوگیری از انتشارCO2در محیط زیست و استفاده مطلوب از آن